لوله یک بخش استوانه توخالی است که معمولاً (اما نه لزوماً) دارای سطح مقطع دایره ای است و عمدتاً برای انتقال موادی که می توانند جریان داشته باشند – مایعات و گازها ، دوغاب ها، پودرها و توده های جامد کوچک استفاده می شود.

اولین لوله‌ها احتمالاً از بامبو ساخته شده‌اند که چینی‌ها از آن برای انتقال آب در حدود 5000 سال قبل از میلاد استفاده می‌کردند. مصریان اولین لوله فلزی مس را در حدود 3000 سال قبل از میلاد ساختند. تا اینکه در قرن هجدهم چدن نسبتاً ارزان شد. بیشتر لوله‌ها از سنگ یا چوب حفر شده، خاک رس، سرب و گاهی از مس یا برنز ساخته می‌شدند. مواد مدرن عبارتند از چدن، آهن فرفورژه، فولاد، مس، برنج، سرب، بتن، چوب، شیشه و پلاستیک.

یک خط لوله آب، گاز، نفت و بسیاری از سیالات دیگر را در فواصل طولانی حمل می کند. در لوله گذاری نفت یا گاز، بخش های 12 تا 24 متری لوله فولادی بدون درز در حالی که روی یک ترانشه نگه داشته می شوند، به صورت الکتریکی به یکدیگر جوش داده می شوند. قبل از پایین آمدن لوله در محل خود با یک رنگ محافظ پوشانده می شود و با آستین های اپوکسی یا پلی اتیلن متصل می شود. بخش‌های جوش‌نشده معمولاً در کارخانه از قبل پوشش داده می‌شوند. لوله ها در آلیاژ های مختلف تولید میشوند که هر یک از این آلیاژ ها کاربرد مخصوص خود را دارد.در ادامه نگاهی به رایج ترین آلیاژ لوله ها و کاربرد آن اشاره میکنیم :