فلنج ها ابزار و صفحه های دایره ای شکل اند که دارای سوراخ هایی در اطرافشان هستند و برای اتصال استفاده می شوند. کاربرد اصلی آن ها بستن لوله ها به یکدیگر و اتصال قطعات دیگر است و از کاربرد دیگر آن می توان به تغییر مسیر و تغییر قطر لوله ها اشاره کرد.
فلنج ها لبه ای را تشکیل می دهند که به صورت شعاعی از انتهای لوله بیرون زده است. آنها دارای سوراخ های متعددی هستند که به دو فلنج اجازه می دهد تا به یکدیگر پیچ شوند و اتصالی بین دو لوله ایجاد کنند. ممکن است یک واشر بین دو فلنج برای بهبود آب بندی نصب شود.
فلنج ها به عنوان قطعات مجزا برای استفاده در اتصال لوله ها در دسترس هستند. فلنج به طور دائم یا نیمه دائمی به انتهای لوله متصل می شود. سپس مونتاژ آسان و جداسازی لوله را به فلنج دیگر تسهیل می کند.
فلنج ها بر اساس نحوه اتصال آنها به لوله طبقه بندی می شوند.
انواع فلنج ها :
- فلنج گلودار(Weld neck): فلنج گلودار به انتهای لوله جوش داده می شود و این فلنج ها معمولا برای دما و فشار بالا مناسب هستند.
- فلنج رزوه ای (Threaded): دارای یک رزوه داخلی (ماده) هستند، یک لوله رزوه دار در آن پیچ می شود. نصب این گونه فلنج ها نسبتاً آسان است اما برای فشار و دمای بالا مناسب نیست.
- فلنج سوکتی با جوش محفظه ای(Socket-welded): فلنج های جوشی دارای یک سوراخ ساده با یک شانه در پایین هستند. لوله به سوراخ وارد می شود تا در مقابل شانه قرار گیرد و سپس با یک جوش فیله ای جوش داده می شود. این گونه فلنج ها برای لوله های با قطر کم که در فشار کم کار می کنند استفاده می شود.
- فلنج روکار(slip on): فلنج های روکار نیز دارای یک سوراخ ساده اما بدون شانه هستند. جوش های فیله بر روی لوله در دو طرف فلنج اعمال می شود.
- فلنج کور (blind): فلنج‌های کور شکلی از صفحه خالی هستند که به فلنج دیگری برای جدا کردن بخشی از لوله‌کشی یا پایان دادن به لوله‌ها پیچ می‌شوند.
